Is het niet verschrikkelijk? Iemand die de hele dag in je nek loopt te hijgen. Het doet me denken aan mijn rijlessen. Als ik lekker aan het kletsen was, viel het me niet op dat ik werd gecontroleerd en ging alles goed. Zodra ik wist dat ik beoordeeld werd, lukte niets meer. Gas geven, kijken, remmen! Iemand help …
Dat gevoel krijg ik ook bij micromanagers. Vaak zijn micromanagers in hun positie beland omdat ze niet weten hoe ze moeten leidinggeven. Door gebrek aan leiderschap vertellen ze je exact wat je moet doen en hoe je het moet doen. Ze vergeten vaak uit te leggen waarom.
De kracht van DISC
Laten we de DISC-test erbij halen, je weet wel, die kleuren test. Ik scoor hoog op rood en geel. Rood staat voor dominant en geel voor invloedrijk. Terwijl de ‘D’ zich richt op resultaten, is de ‘I’ juist gericht op verbinding. Afhankelijk van de context verschuif ik naar een bepaalde kleur. Maar één ding is zeker: bij mij draait alles om resultaat. Je mag van mij remote werken, op de maan wonen en slapen tot 14:00 uur, zolang je maar doet wat je moet doen en het goed doet.
Micromanagers kunnen gedrag bij je ‘triggeren’ wat je normaal niet vertoont. Hierdoor denken zij, “zie je wel, deze persoon snapt het niet zonder mijn gedetailleerde aanwijzingen en kaders.” Daarom is het belangrijk dat je feedback geeft. Geef aan wat het gedrag met je doet en wat je nodig hebt. Zorg ervoor dat je duidelijk hebt wat het doel is van de micromanager. De volgende vragen kunnen hierbij helpen:
- Wat zijn de doelen die gehaald moeten worden?
- Wat verwacht je van mij?
- Welke vrijheid heb ik om keuzes te maken?
- Wanneer ben je tevreden?
- Hoe zorgen we ervoor dat ik in mijn kracht kom te staan?
Only management can change the system
Een micromanager wordt vaak ook door een micromanager aangestuurd. Het is een patroon. Men neemt het gedrag over van boven. Daarom zeggen ze, “only management can change the system.” Ergens zit iemand die bang is, geen vertrouwen heeft of er heerst een angstcultuur. Het heeft niet per se met jou te maken, maar met het feit dat er geen fouten gemaakt mogen worden.
Analyseer daarom niet alleen jouw micromanager, maar ook de cultuur en de context. Zijn deze twee met elkaar verbonden?
Ondanks dat ik zelf niet gemicromanaged wil worden, kan ik zelf ook in iemand zijn of haar nek hijgen. Dit gebeurt vaak als een laatste redmiddel wanneer ik zie dat je, zelfs na ultieme vrijheid binnen de kaders en ook begeleiding/coaching, nog steeds niet de juiste dingen doet of de juiste dingen niet goed doet. Dit komt zelden voor, maar als ik terugkijk naar de keren dat ik dit gedrag vertoonde, was dat vaak omdat de individu een rol had die niet bij hem of haar paste. Ja, wiens schuld is dat dan? Ik heb geleerd om open kaart te spelen en de dialoog aan te gaan. Gewoon vragen: “vind je je werk leuk?”, “Krijg je er energie van?” Mijn frustratie is eigenlijk meer dat we focussen op inspanning in plaats van resultaat.
O ja, en wat ik ook irritant vind, is als de manager wil sturen door je naar kantoor te laten komen van 09:00 tot 17:00 uur. Wat je doet, maakt dan niet eens uit, als je maar zichtbaar bent. Heel irritant.
Maar om terug te komen op mijn punt: ga het gesprek met je micromanager aan! Benoem het gedrag dat je ziet en wat het met jou doet!
